• Ewidencję odpadów prowadzi się w sposób pełny lub uproszczony.
  • Zgodnie z art. 71 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2018 r., poz. 21), uproszczoną ewidencję odpadów z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów prowadzą:
    1. podmioty, które:
      1. wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
      2. wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości o 5 ton rocznie;
    2. transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
    3. władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane.
  • Przy przekroczeniu którejkolwiek z w/w wartości należy prowadzić pełną ewidencję odpadów, czyli w oparciu o karty ewidencji i karty przekazania odpadów.
  • Zgodnie z art. 180a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska  (Dz.U. z 2017 r., poz. 519 z późn. zm.), pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do  wytwarzania odpadów:
    1. o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
    2. o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

  • Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz.U. z 2014 r., poz. 1169) – instalacje, z których emisja zanieczyszczeń do powietrza wymaga uzyskania pozwolenia zintegrowanego.
  • Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz.U. z 2010 r.,
    Nr 130, poz. 881) – instalacje, z których emisja zanieczyszczeń do powietrza wymaga pozwolenia
    na emisję. Należą do nich m.in.:
    • instalacje do spawania powyżej 3 stanowisk spawalniczych,
    • lakiernie zużywające powyżej 1 tony powłok na rok oraz
    • zbiorniki materiałów sypkich o pojemności powyżej 50 m3.
  • Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz.U. z 2010 r., Nr 130, poz. 880 z późn. zm.) – instalacje, z których emisja zanieczyszczeń do powietrza wymaga zgłoszenia właściwemu miejscowo staroście, wójtowi lub burmistrzowi miasta. Należą do nich m.in.:
    • instalacje opalane węglem kamiennym o nominalnej mocy cieplnej od 1 MW do 5 MW;
    • instalacje do przechowywania owoców powyżej 50 Mg(ton)/rok;
    • instalacje opalane węglem kamiennym o nominalnej mocy cieplnej od 1 MW do 5 MW; instalacje do przechowywania owoców powyżej 50 Mg(ton)/rok.

  • Zgodnie z przepisami art. 33 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 1566): – zwykłe korzystanie z wód służy zaspokojeniu potrzeb własnego gospodarstwa domowego oraz gospodarstwa rolnego. Zwykłe korzystanie z wód obejmuje: 
    1. pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ilości średniorocznie nieprzekraczającej 5 m3 na dobę;
    2. wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w ilości nieprzekraczającej łącznie 5 m3 na dobę.
  • Szczególnym korzystaniem z wód jest korzystanie z wód wykraczające poza powszechne korzystanie z wód oraz zwykłe korzystanie z wód, obejmujące:
    1. odwadnianie gruntów i upraw;
    2. użytkowanie wód znajdujących się w stawach i rowach;
    3. wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 100 ust. 1;
    4. wykonywanie na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji terenowej przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej;
    5. rybackie korzystanie ze śródlądowych wód powierzchniowych;
    6. wykorzystywanie wód do celów żeglugi oraz spławu;
    7. przerzuty wód oraz sztuczne zasilanie wód podziemnych;
    8. wydobywanie z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu;
    9. uprawianie na wodach sportu, turystyki lub rekreacji przy pomocy jednostek pływających wyposażonych w silnik spalinowy o mocy silnika powyżej 10 kW, z wyłączeniem dróg wodnych;
    10. chów ryb w sadzach;
    11. zapewnienie wody dla funkcjonowania urządzeń umożliwiających migrację ryb;
    12. nawadnianie gruntów lub upraw wodami w ilości większej niż średniorocznie 5 m3 na dobę;
    13. korzystanie z wód na potrzeby działalności gospodarczej;
    14. rolnicze wykorzystanie ścieków, jeżeli ich łączna ilość jest większa niż 5 m3 na dobę;
    15. korzystanie z wód w sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących, przeznaczonych do chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych;
    16. organizacja wypoczynku lub sportów wodnych w ramach działalności gospodarczej.
    17. Szczególne korzystanie z wód wymaga uzyskania odpowiedniego pozwolenia wodno prawnego!
  • Zgodnie z przepisami art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz.U. z 2017 r., poz. 668), nawozy naturalne to:
    1. obornik, gnojówkę i gnojowicę,
    2. pochodzące od zwierząt gospodarskich, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, odchody, z wyjątkiem odchodów pszczół, bez dodatków innych substancji,
    3. guano – przeznaczone do rolniczego wykorzystania.
  • Podmiot, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, zobowiązany jest (art. 3 ust. 3 i art. 18 ust. 1 w/w ustawy):
    1. posiada plan nawożenia opracowany zgodnie z zasadami dobrej praktyki rolniczej, na podstawie składu chemicznego nawozów oraz potrzeb pokarmowych roślin i zasobności gleb, uwzględniając stosowane odpady i środki wspomagające uprawę roślin, z wyłączeniem tych podmiotów, które zbywają w całości nawozy naturalne;
    2. zagospodarowuje co najmniej 70% gnojówki i gnojowicy na użytkach rolnych, których jest posiadaczem i na których prowadzi uprawę roślin, a pozostałe 30% może zbyć w sposób określony w art. 3 ust. 3.
  • Zgodnie z § 1 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania (Dz.U. z 2014 r., poz. 393), nawozy naturalne i organiczne (bez względu na ich wytwórcę: wielkoprzemysłową fermę lub osobę fizyczną/rolnika), w postaci stałej lub płynnej, stosuje się w okresie od dnia 1 marca do dnia 30 listopada, z wyjątkiem nawozów stosowanych pod uprawy pod osłonami (szklarnie, inspekty, namioty foliowe)!!!

  • Zgodnie z art. 3 pkt. 5 i 18 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2017 r., poz. 519 z późn. zm.):
    • – hałas – to dźwięki o częstotliwościach od 16 Hz do 16 000 Hz;
    • – pola elektromagnetyczne – to pola elektryczne, magnetyczne oraz elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0 Hz do 300 GHz.
  • Zgodnie z przepisami art. 115a ust. 1 ww/ ustawy, decyzję o dopuszczalnym poziomie hałasu wydaje organ ochrony środowiska, tylko w przypadku stwierdzenia na podstawie pomiarów własnych, pomiarów dokonanych przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub pomiarów podmiotu obowiązanego do ich prowadzenia, że poza zakładem, w wyniku jego działalności, przekroczone są dopuszczalne poziomy hałasu, organ ten wydaje.